autor: NN NN
Nowa siedziba Uniwersytetu Monash w Melbourne stawiała przed biurem projektowym konkretne wymagania.
Po pierwsze – stworzenie zróżnicowanego obiektu, w którym nauczanie ma być prowadzone w sposób innowacyjny i elastyczny.
Po drugie – przestrzeń powinna wspierać koncentrację naukową studentów.
Po trzecie – projekt powinien ułatwiać tworzenie wspólnot i finalnie silnych grup zainteresowań i towarzyskich studentów.
Do wykorzystania była przestrzeń ponad 3200 mkw rozlokowanych w połączonych ad hoc 5 różnych budynkach o rożnej strukturze, funkcjach, oświetleniu i komunikacji.
Dlatego architekci z Jackson Clements Burrows ( JCB) uznali, że podstawą projektu będzie stworzenie wewnętrznego kampusu dzięki zaplanowaniu przestrzeni według określonych priorytetów: Komunikacja, Doświadczenia, Różnorodność, Podróżowanie, Zaangażowanie.
Połączenie między tymi cechami uzyskano poprzez stworzenie szlaku integrującego podstawowy poziom uczelni, który urozmaicono za pomocą wielu wspólnych i indywidualnych punktów spotkań, ułatwiających nawiązywanie relacji i łączenie się we wspólnoty.
Pomieszczenia dydaktyczne, administracyjne i biblioteka są rozłożone wzdłuż całego szlaku – zaaranżowano je w faliste kształty, które mają przeciwdziałać, wymuszonej strukturą budynku kanciastości przestrzeni.
Sale dydaktyczne celowo rozproszono po całym obiekcie aby zmusić studentów do podróżowania i spontanicznych interakcji. W efekcie osiągnięto efekt miejskiego, „ludzkiego” kampusu, który zapewnia równowagę między poważnymi funkcjami dydaktycznymi i żywiołowymi, kreatywnymi reakcjami studentów.
Podłoga
Architekci z JCB sięgnęli po produkt, który łączyłby harmonijnie wszystkie funkcje i struktury uczelni, zaprzeczając blokowemu i liniowemu charakterowi budynku.
Na podłogach pojawiły się płytki dywanowe Hexagon Shaw Contract Group – o sześciokątnej budowie, która pozwoli kreować i kontrolować przepływ wzoru, koloru i co za tym idzie zachowań ludzi.
Szczególnie ważne okazało się osiągnięcie za pomocą tego wzoru wrażenia krętych ścieżek, mniejszych i większych wysp komunikacyjnych, czy dywersyfikacji wagi funkcji pomieszczenia poprzez rozmycie koloru podłogi od centrum na zewnątrz pomieszczenia. Ułożono ścieżki z płytek Hexagon wzdłuż głównego szlaku komunikacyjnego, danemu typowi pomieszczeń naukowych przypisując odrębny kolor – pozwala to z daleka intuicyjnie odnaleźć drogę.
Zdaniem architektów wykorzystanie płytek dywanowych Hexagon przyczyniło się w znacznym stopniu do powodzenia całego projektu.